Τι θα λέγατε αν μαθαίνατε πως υπάρχει ένα σχολείο στην Ελλάδα όπου σκύλοι συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, βοηθώντας παιδιά που παρουσιάζουν επιθετικές συμπεριφορές και μαθησιακές δυσκολίες;
Η Κατερίνα Παπαποστόλου κατάφερε με αυτό τον πρωτοποριακό τρόπο να κάνει τους μαθητές της να αγαπούν, να σέβονται και να αλληλεπιδρούν αρμονικά με τα ζώα, διδάσκοντας πρώτα απ’ όλα την ενσυναίσθηση. Διευθύντρια, δασκάλα, συγγραφέας, ιδρύτρια της ΑΜΚΕ ΖωΕΣ, φιλόζωη και φιλάνθρωπος, ένας άνθρωπος φωτεινός και δημιουργικός, μας μίλησε για το έργο και το όραμά της.
H Κατερίνα Παπαποστόλου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος του ΑΠΘ, εργάζεται εδώ και 22 χρόνια ως δασκάλα σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία. Έχει μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων, εξειδίκευση στη Σχολική Ψυχολογία και στην Ειδική Αγωγή, ενώ έχει ολοκληρώσει σπουδές Διαχείρισης Σχολικής Τάξης, Ψυχολογίας και Διοίκησης Εκπαιδευτικών Μονάδων. Είναι πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια σκύλων από την Kynagon Dog Trainers Academy και πλήρες μέλος του ISAP και του ICAN, αλλά και πιστοποιημένη ζωοθεραπεύτρια από το IFZ.
Κατερίνα Παπαποστόλου
Γεννημένη με έμφυτη την αγάπη για τα ζώα, αυτός ήταν τελικά ο μαγικός κόσμος που ήθελα να ζήσω! Που πάντα τον αποτύπωνα με λέξεις στο χαρτί! Και σε όλες τις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις! Δασκάλα στα Χανιά, στην Αστυπάλαια και τα τελευταία δέκα χρόνια σε ένα χωριό του νομού Ημαθίας, Εκπαιδεύτρια πλέον σκύλων, Αρχισυντάκτρια του Περιοδικού «Κατοικίδια Εν Δράσει» και Δημιουργός του αγαπημένου μου παιδιού, της ομάδας Ζω.Ε.Σ! Ακλόνητη πάντα στο στόχο μου, «αθεράπευτα ρομαντική σε καιρούς σκοτεινούς με συναισθήματα νεκρά» κρατώ από το χέρι τα τρία σκυλιά μου που χτυπηθήκαμε όλοι μαζί με τον εφιάλτη της κακοποίησής τους και τον νικήσαμε, χαράζω πάντα νέους δρόμους και παλεύω για το χτίσιμο από την αρχή ενός νέου ζωοφιλικού κατεστημένου. Οι εικόνες της κόλασης που λέγεται «αδέσποτη ζωή στους δρόμους και τα κυνοκομεία της Ελλάδας» και τα ουρλιαχτά «μωρών» που πετάχτηκαν σαν σκουπίδια στοιχειώνουν τον ύπνο μου χρόνια τώρα. Δε μένω όμως εκεί. Μαζεύω τα κομμάτια μου κάθε φορά και πάω. Παραμένω σταθερή στις εξαιρέσεις, γίνομαι η αλλαγή που θέλω σε αυτόν τον κόσμο να δω και ξέρω πως τις μεγαλύτερες επαναστάσεις στην ιστορία τις ξεκίνησαν πάντα οι λίγοι που δε λύγισαν! Και γω ανήκω περήφανα σε αυτούς!
Όλες οι δημοσιεύσειςΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
