Γράφει η Κατερίνα Παπαποστόλου
Σκύλος! Ένα κατοικίδιο που διατηρεί με όλη τη δύναμή του ένα ανοιχτό παράθυρο στη σχέση μας με τη φύση, με φοβερά μαγικές θετικές ιδιότητες για τον ψυχισμό το δικό μας όσο και των παιδιών. Κυρίως για τη σωματική, ψυχική υγεία και ευεξία, τη συναισθηματική πληρότητα, την καλλιέργεια της συντροφικότητας, της συνεργασίας και της υπευθυνότητας και της ίδιας της κοινωνικοποίησής τους.
Και πώς επιλέγεις έναν τέτοιο φίλο; Αν διαθέτουμε υπευθυνότητα και σύνεση πολύ απλά! Ένα ιδανικό κατοικίδιο για τα παιδιά πρέπει να συνδυάζει έναν ικανοποιητικό αριθμό προσόντων, καθώς θα πρέπει να είναι ένας ακούραστος σύντροφος για παιχνίδι, καθόλου επιθετικός, θορυβώδης και νευρικός. Η επιλογή μάλιστα ενός σκύλου είτε από το δρόμο είτε από κάποιο από τα χιλιάδες καταφύγια στη χώρα, θα πρέπει να γίνει απόλυτα συνειδητά και αφού έχει η οικογένεια μετρήσει πολύ καλά το «τι μπορεί».
Το κουτάβι που θα έρθει στο σπίτι σίγουρα δεν είναι λούτρινο παιχνίδι, δώρο για γενέθλια και γιορτές και χρειάζεται μεγάλη προσοχή από τους γονείς, ώστε να αναπτυχθεί μια ασφαλής και αρμονική σχέση με το παιδί. Το κουτάβι άλλωστε πρέπει να κάνει παρέα με παιδιά, μιας και είναι μέρος της κοινωνικοποίησής του. Και η αρχή πρέπει να γίνει από την πρώτη μέρα που θα έρθει σε επαφή το παιδί με το σκυλί, μιας που το σκυλί βλέπει το παιδί, όπως σαν εμείς θα βλέπαμε έναν γίγαντα ξαφνικά μπροστά μας. Σε γενικές γραμμές δεν αφήνουμε ποτέ το παιδί με το σκυλί χωρίς επίβλεψη, μιας που η παρενόχληση την ώρα που τρώει και κοιμάται, το κυνηγητό, το κράτημα ψηλά στον αέρα, το σφίξιμο στην αγκαλιά, τα τραβήγματα της ουράς και των αυτιών είναι πολύ συχνά φαινόμενα και όλα καταστροφικά για τη μετέπειτα ζωή του σκύλου, καθώς του προκαλούν φοβίες που δύσκολα μετέπειτα θα μπορέσει να τις λύσει. Οφείλουμε να μάθουμε στα παιδιά μας με τη βοήθεια ενός ειδικού εκπαιδευτή σκύλων, πώς να προσεγγίζουν έναν σκύλο είτε δικό τους, είτε των φίλων τους, είτε αδέσποτο και να μην πηγαίνουν ποτέ με φόρα κατά πάνω του αλλά και να στέκονται ακίνητα σε μια δυσάρεστη πιθανή επίθεση.
Η συναναστροφή με έναν σκύλο από τον πρώτο κιόλας χρόνο της ζωής του παιδιού, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού να αντιμετωπίζει μολύνσεις, αλλά και μειώνει τις πιθανότητες να αναπτύξει αλλεργίες κατά 50%.
Παράλληλα, προάγεται ένας υγιεινός τρόπος ζωής τόσο σε ό,τι αφορά τη σωματική δραστηριότητα, άρα και τη διατήρηση του βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα όσο και τους κανόνες υγιεινής. Τα παιδιά βγάζουν το σκύλο βόλτα και παίζουν μαζί του, και επομένως αθλούνται καθημερινά, ενώ μαθαίνουν να τηρούν τους κανόνες υγιεινής μετά από κάθε επαφή με το σκύλο.
Η συμβίωση πλάι σε ένα σκύλο, τους τονώνει το αίσθημα της ενσυναίσθησης (να μπαίνουν στη θέση του άλλου) αλλά και το αίσθημα της κοινωνικής προσφοράς, μιας που ενεργούν με στόχο το καλό των άλλων. Ο σκύλος είναι για τα παιδιά ένας σύντροφος που παρέχει κοινωνική στήριξη, χωρίς να κρίνει και αυτό κάνει πολύ χαλαρωτική την παρουσία του.
Ο σκύλος άλλωστε, είναι μια μόνιμη και σταθερή παρέα για τα παιδιά, ένας φίλος που «ακούει» χωρίς να διαμαρτύρεται ποτέ και να προδίδει. Τους βοηθά να μάθουν την έννοια της φιλίας και της άδολης αγάπης, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και σχέσεις ισχυρής εμπιστοσύνης στη ζωή τους και τους δίνει ένα αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς, ιδίως όταν μένουν για λίγο μόνα στο σπίτι. Μαθαίνουν να αποδέχονται τον εαυτό τους, θεμελιώνοντας μια καλύτερη εικόνα για τους ίδιους, αλλά και σε μια βόλτα με το σκύλο, ενισχύεται η κοινωνικότητά τους, καθώς άλλα παιδιά τους πλησιάζουν για να ασχοληθούν με το σκύλο. Παράλληλα, μεγαλώνουν με αξίες υπευθυνότητας μέσα από την επιτυχή ανάληψη ευθυνών και αρμοδιοτήτων που έχουν σχέση με το μεγάλωμα και τη φροντίδα του ζώου.
Σπουδαίος είναι και ο ρόλος του σκύλου τόσο στη γλωσσική ανάπτυξη μιας που οι λέξεις «σκύλος» και «γαβ», «γάτα» και «νιάου» είναι εκείνες που απαντώνται πιο συχνά στο λεξιλόγιο των νηπίων όσο και στη γνωστική ανάπτυξη του παιδιού συμπεριλαμβανομένων και άλλων παραμέτρων όπως είναι η αντίληψη, η λογική σκέψη, η λήψη αποφάσεων, η προσοχή, η μνήμη και η χρήση της γλώσσας που είναι όλα τομείς που χρόνια τώρα επιστημονικά διερευνούνται.
Γενικότερα καλλιεργούνται οι αξίες της οικολογικής συνείδησης, της ηθικής ευθύνης, του αλτρουισμού και της κοινωνικής αξίας, αλλά και ευνοείται η επινοητικότητά του και η φαντασία του παιδιού, κάνοντας π.χ με τους γονείς του ένα σπιτάκι ή ένα παιχνίδι για το σκύλο.
Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθεί είναι ότι στην περίπτωση που κάποια από τις δύο πλευρές, είτε το παιδί είτε ο σκύλος, παρουσιάσουν επιθετική συμπεριφορά, απαραίτητο είναι να απευθυνθούμε σε έναν παιδοψυχολόγο και σε ένα εκπαιδευτή σκύλων αντίστοιχα. Η παιδική βία δεν είναι εύκολη υπόθεση και πολύ εύκολα οδηγεί σε εφηβική παραβατικότητα και ενήλικη εγκληματικότητα. Ενώ από την άλλη, μαθαίνοντας από νωρίς στο παιδί την αγάπη και το σεβασμό για τα ζώα, του προσφέρουμε ένα πολύτιμο εφόδιο για έναν κοινωνικώς αποδεκτό και σωστό τρόπο συμπεριφοράς ενάντια στην έννοια της βίας.
Η απόφαση σαφέστατα, για την απόκτηση σκύλου στο σπίτι πρέπει να είναι συνειδητή και αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και συζήτησης των μελών της οικογένειας, προκειμένου να μη γίνουμε και εμείς μέρος ενός τεράστιου κοινωνικού προβλήματος και δημιουργώντας χιλιάδες αδέσποτα στο δρόμο μέσα από την εγκατάλειψη των ζώων από ανθρώπους που ουδέποτε κατάλαβαν τη σοβαρότητα της κατοχής ενός σκύλου, αλλά δεν κατάφεραν να την περάσουν ούτε στα παιδιά τους. Τόσο στο παιδί μας όσο και στο σκύλο μας πρέπει να τους δίνουμε την αξία και την προσοχή που τους αναλογεί και το καθένα θα πρέπει να έχει ξεχωριστή θέση στο σπίτι και στην καρδιά μας, μιας που το καθένα τους έχει τη δίκη του προσωπικότητα. Σωστή περιποίηση και κατάλληλη κτηνιατρική φροντίδα, επιστημονική αντιμετώπιση των πραγμάτων στη σχέση μας με το σκύλο «γεννούν» ευτυχισμένες και ασφαλείς μέρες συμβίωσης μαζί του με αποτελέσματα που φαίνονται σε βάθος χρόνου και μεγαλώνουν παιδιά ευτυχισμένα και απόλυτα ισορροπημένα.
Ο Δρ. Τζον Μπράουν άλλωστε (1810 – 1882) έγραψε: “Νομίζω ότι κάθε οικογένεια πρέπει να έχει ένα σκύλο. Είναι σα να έχεις διαρκώς ένα μωρό. Είναι το παιχνίδι κι ο παλιόφιλος όλων στο σπίτι. Τους διατηρεί νέους”. Παρόλο που έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια και τα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε, αυτά τα λόγια όμως παραμένουν ακόμη αληθινά…… Κάθε ισορροπημένη οικογένεια μπορεί να έχει ώριμα συναισθηματικά παιδιά και έναν ευτυχισμένο σκύλο!!! Καλή τύχη!!!
Κατερίνα Παπαποστόλου
Γεννημένη με έμφυτη την αγάπη για τα ζώα, αυτός ήταν τελικά ο μαγικός κόσμος που ήθελα να ζήσω! Που πάντα τον αποτύπωνα με λέξεις στο χαρτί! Και σε όλες τις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις! Δασκάλα στα Χανιά, στην Αστυπάλαια και τα τελευταία δέκα χρόνια σε ένα χωριό του νομού Ημαθίας, Εκπαιδεύτρια πλέον σκύλων, Αρχισυντάκτρια του Περιοδικού «Κατοικίδια Εν Δράσει» και Δημιουργός του αγαπημένου μου παιδιού, της ομάδας Ζω.Ε.Σ! Ακλόνητη πάντα στο στόχο μου, «αθεράπευτα ρομαντική σε καιρούς σκοτεινούς με συναισθήματα νεκρά» κρατώ από το χέρι τα τρία σκυλιά μου που χτυπηθήκαμε όλοι μαζί με τον εφιάλτη της κακοποίησής τους και τον νικήσαμε, χαράζω πάντα νέους δρόμους και παλεύω για το χτίσιμο από την αρχή ενός νέου ζωοφιλικού κατεστημένου. Οι εικόνες της κόλασης που λέγεται «αδέσποτη ζωή στους δρόμους και τα κυνοκομεία της Ελλάδας» και τα ουρλιαχτά «μωρών» που πετάχτηκαν σαν σκουπίδια στοιχειώνουν τον ύπνο μου χρόνια τώρα. Δε μένω όμως εκεί. Μαζεύω τα κομμάτια μου κάθε φορά και πάω. Παραμένω σταθερή στις εξαιρέσεις, γίνομαι η αλλαγή που θέλω σε αυτόν τον κόσμο να δω και ξέρω πως τις μεγαλύτερες επαναστάσεις στην ιστορία τις ξεκίνησαν πάντα οι λίγοι που δε λύγισαν! Και γω ανήκω περήφανα σε αυτούς!
Όλες οι δημοσιεύσεις
