Ούτε τα κουτάβια τα φέρνει ο πελαργός!

Γράφει η Κατερίνα Παπαποστόλου

«Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε σε ένα σπίτι μια σκυλίτσα, που στα 2 της χρόνια θα γινόταν για άλλη μια φορά μάνα. Ως τώρα τα κουτάβια που είχαν γεννηθεί, δόθηκαν όλα σε οικογένειες που τα υπεραγαπούσαν, όπου και αυτές με τη σειρά τους, τα κουτάβια από τις δικές τους γέννες τώρα ζουν ευτυχισμένα και μέσα στην απόλυτη ευζωία! Καθώς πλησίαζε η ώρα της γέννας, η σκυλίτσα είχε μεταφερθεί μέσα στο ζεστό σπίτι, με συνεχής παρουσία ατόμου δίπλα της όλες τις 5 τελευταίες βδομάδες της εγκυμοσύνης.

Άλλωστε υπήρξαν κάποιες επιπλοκές και λάμβανε αντιβιωτικά, ορμόνες, είχε αλλάξει ριζικά το διατροφικό της πρόγραμμα, είχε αποκλειστεί από κάθε έντονη δραστηριότητα και της γινόταν καθημερινά 3 φορές τη μέρα θερμομέτρηση. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά και σε λίγες μέρες κρατούσε τα 8 κουτάβια της αγκαλιά, τα οποία χρειάζονταν τάισμα 5 φορές τη μέρα, καθάρισμα συνεχώς στη φωλιά από το διαρκές κατούρημα, χάπια, εμβόλια και ιατρική παρακολούθηση. Με λίγα λόγια η γέννα τους είχε στοιχίσει περίπου 1500 ευρώ, τα οποία δε θα έπαιρναν φυσικά πίσω με την πώληση των κουταβιών, μιας που δεν ήταν δηλωμένοι εκτροφείς, οπότε χαρίστηκαν και εννοείται πως υιοθετήθηκαν αμέσως από οικογένειες που έσπευσαν να τα ζητήσουν πριν καν ακόμα γεννηθούν…..»

Και επειδή όλα τα παραπάνω, συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια, και επειδή αν μιλάμε για δεσποζόμενα ζώα, τα περισσότερα που δεν έχουν την τύχη να γεννούν στα χέρια ενός επίσημου εκτροφέα, γεννούν μόνα τους, αφημένα στην τύχη τους, μέσα σε χωράφια και όπου βρούνε ζεστασιά για να επιβιώσουν τα μωρά τους και χωρίς βασικά να μπορεί να πει κανείς με σιγουριά πως δε συμβάλλουν στο πρόβλημα της δημιουργίας των αδέσποτων ζώων. Γνωρίζετε εξάλλου, πού βρίσκονται όλα αυτά τα ζώα τα οποία εσείς οι ίδιοι ζευγαρώσατε για τρεις βασικούς λόγους;: Γιατί είναι απάνθρωπο να πάτε ενάντια στη φύση που θέλει τη σκύλα να γίνεται μάνα, γιατί θέλετε ένα παιδί από το παιδί σας και γιατί ο κτηνίατρος σας ενημέρωσε πως τα θηλυκά πρέπει οπωσδήποτε να γεννήσουν μια φορά ή γιατί ακόμη διαβάσατε τις τελευταίες έρευνες που λένε πως η στείρωση προκαλεί καρκινο. Ή «μετά της απομακρύνσεως εκ της συζυγικής φωλεάς, ουδένα ευθύνη αναγνωρίζεται;».

Από την άλλη, όσο εσείς οι περήφανοι «γονείς» καμαρώνετε για το κατόρθωμα της σκυλίτσας ή της γατούλας σας, για τα αδέσποτα από την άλλη η κατάσταση είναι απλά τραγική, καθώς κυκλοφορούν σε αγέλες νυχθημερόν, που αγριεύουν και διεκδικούν, ορδές υποψηφίων μνηστήρων που κυνηγούν μια θηλυκιά, σφάζονται μεταξύ τους, και ελάχιστοι απομένουν από φόλες και από τις μεταξύ τους μάχες. Οι περαστικοί τρομοκρατούνται και τα θηλυκά γεννούν ασταμάτητα στο δρόμο αδέσποτα κουτάβια που πεθαίνουν από το κρύο και την ασιτία και γίνονται μέρος ενός προβλήματος που εντείνεται εκθετικά, γιατί όσα αδέσποτα και αν πεθάνουν, οι νέες εφεδρείες θα είναι πάντα διαθέσιμες χάρη σ’ αυτή τη «φυσική» διαδικασία, κόντρα στην απροσμέτρητη βλακεία και ανιδεότητα όλων εκείνων που επιμένουν να λένε πως αν στειρωθούν όλα τα ζώα, θα εκλείψει ως είδος ο σκύλος και η γάτα από τον πλανήτη, προκαλώντας περιβαλλοντική ανισορροπία!!! Λες και όλα τα υπόλοιπα ισορροπούν….

Και κάπως έτσι καταλήγεις σε συζητήσεις, εσύ να προσπαθείς να πείσεις για τη στείρωση ως το μοναδικό μέσο να πάψουν πλέον τα ζώα να υποφέρουν και να λαμβάνεις απαντήσεις αποστομωτικές τύπου :«έλα ρε συ, σιγά, ποια στείρωση; Τα υπόλοιπα ζώα στη φύση πώς γεννάνε;». Και είναι η στιγμή αυτή βέβαια που σε κάνει να αναρωτιέσαι το αν θα πρέπει να τους ρωτήσεις το γιατί οι γυναίκες σήμερα επιλέγουν μαθήματα ανώδυνου τοκετού, σουίτες, επισκληρίδια κ.τ.λ, αντί για ένα καλό σκιερό χωράφι, η ακόμη πιο απλά το σπίτι τους, όπως γινόταν και πριν μερικές χιλιάδες χρόνια.

Εξίσου θλιβερό, είναι αλήθεια, το γεγονός, πως οι κάτοχοι θηλυκού σκύλου, ιδίως καθαρόαιμου, δε θέλουν να ακούσουν καν για στείρωση, καθώς οι μελλοντικοί σκυλογονείς περιμένουν πώς και πώς τα κουτάβια που θα έρθουν στον κόσμο από μια τέτοια γέννα. Ειδικά αν πουληθούν πολύ φτηνά, αφού θα είναι χωρίς χαρτιά, οπότε έχεις καθαρόαιμο μεν, αγορασμένο σε χαμηλή τιμή και παράνομα δε. Και αν αυτές οι γέννες γίνονται υπό παρακολούθηση, γιατί τότε οι δρόμοι είναι πλέον γεμάτοι και καθαρόαιμα αδέσποτα, γεμάτα ασθένειες από όλες εκείνες τις λάθος αιμομιξίες που έχουν γίνει στο βωμό του κέρδους; Από την άλλη οι κάτοχοι ημίαιμου θηλυκού σκύλου επιλέγουν αναβολές οίστρου ή αποβολές μετά από τη σύλληψη, που είναι πιο οικονομική λύση, ενώ οι κάτοχοι αρσενικού σκύλου ψάχνουν στο ίντερνετ εναγωνίως «νύφη» για να ζευγαρώσουν το καμάρι τους και να αποδείξει το πόσο άντρας είναι τελικά! Καμιά ελπίδα!

Ενώ επιμένετε όμως πολλοί στην παραπληροφόρηση, θα σας απογοητεύσω, αλλά δε θα θέλατε να ξέρετε, πώς έχει η πραγματικότητα; Το θηλυκό όχι, δεν είναι καλύτερα να γεννήσει μια φορά, και όποιος κτηνίατρος το λέει, ας βγει να το δηλώσει δημόσια για να μάθουμε επιτέλους όλοι από ποιο πανεπιστήμιο είτε της χώρας μας είτε όχι αποφοιτούν τέτοιοι κτηνίατροι. Όχι δε θέλει να νιώσει μητέρα και το αρσενικό πατέρας, μιας που ζευγαρώνει απλά και μόνο για τη διαιώνιση του είδους και όχι για ευχαρίστηση, όχι δεν είναι ευτυχέστερο, πιο δραστήριο και πιο υγιές το μη στειρωμένο, όχι δεν παθαίνει συναισθηματική κρίση αν στειρωθεί, ούτε παχαίνει, αν δεν το μπουκώνουμε εμείς οι ίδιοι, γιατί στεναχωριόμαστε μετά το χειρουργείο, ούτε έχει προβλήματα υγείας, και κυρίως και βασικότερο όλων, ΟΧΙ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΕΤΣΙ ΤΗ ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ, καθώς γι΄ αυτό φροντίζουν παγκοσμίως αναγνωρισμένα εκτροφεία για κάθε φυλή, που είναι υπεύθυνα να αναπαράγουν ζώα κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες και σε ειδικές εγκαταστάσεις, με συνεχή παρακολούθηση από κτηνίατρο και με διοχέτευση των κουταβιών στην αγορά με συγκεκριμένους όρους. Και εκτροφείς που δίνουν όλο τους το χρόνο για την κοινωνικοποίηση μετά τη γέννα των κουταβιών και επιλέγουν με πολύ αυστηρά κριτήρια τις οικογένειες στις οποίες θα δοθούν.

Όχι η στείρωση δεν είναι σκληρή και απάνθρωπη, είναι απλή, ανώδυνη και ακίνδυνη και σε γλιτώνει από πολλά μελλοντικά σοβαρά προβλήματα υγείας στο ζώο, καθώς αποφεύγεται ο κίνδυνος εμφάνισης παθολογικών καταστάσεων (διάφοροι τύποι καρκίνου), η μετάδοση αφροδισίων μεταδοτικών νεοπλασμάτων, ο υπερπληθυσμός βασικά των ζώων και πετυχαίνεται η αύξηση του προσδόκιμου και της ποιότητας ζωής.

Και σεβόμενη απεριόριστα όλες τις τελευταίες επιστημονικές έρευνες πως και η στείρωση προκαλεί καρκίνο, όπως και η τοποθέτηση τσιπ, ας μου βρει κάποιος υπεύθυνα και αποτελεσματικά έναν άλλον τρόπο να μειώσουμε τον πόνο και τη δυστυχία από τα 3.000.000 αδέσποτα σήμερα στην Ελλάδα που σιγά σιγά με την ανευθυνότητα των Ελλήνων θα υπερδιπλασιαστούν χωρίς κανένα προσδόκιμο ζωής και η πρώτη θα είμαι που θα τον ενστερνιστώ. Εκτός αν είναι λύση η υιοθέτηση μεθόδων μείωσης του πληθυσμού τους του εξωτερικού ή η δημιουργία κυνοκομείων κολαστηρίων όπως του Βόλου.

Όλο αυτό μου θυμίζει τις ιστορίες που πιστεύαμε παιδιά, πως τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός και έτσι και πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να θεωρούν πως αν και τα ανθρώπινα μωρά βγαίνουν απ’ την κοιλιά της μάνας τους, με κόπους, έξοδα, βάσανα, που συνεχίζονται για όλη τους τη ζωή, τα κουτάβια παράγονται αυτόματα, όπως γεννάει τα αυγά η κότα. Παντού άλλωστε υπάρχουν πάρα πολλά θηλυκά αδέσποτα και δεσποζόμενα ζώα. Αν ζευγαρώσουμε δηλαδή, όπως προστάζει η φύση και με το καλό γεννήσουν, όλοι εσείς οι υποστηριχτές της διαιώνισης του είδους τους, θα έρθετε να πάρετε από δύο τουλάχιστον κουτάβια; Δε νομίζω!

Αυτό που ανέκαθεν δημιουργούσε προβλήματα ήταν η θεωρητικοποίηση των πάντων και η φράση του Έλληνα «άσε, ξέρω εγώ», ειδικά από όλους εκείνους που ιδέα για τίποτα ποτέ δεν έχουν. Πόσο ωραία η θεωρία, αλλά πότε θα ασχοληθούμε με το γεγονός ότι τα ζώα λιμοκτονούν, δολοφονούνται, εγκαταλείπονται, βασανίζονται. Κάθε μέρα, κάθε ώρα. Από ανήλικα παιδιά μέχρι και από 80χρονους ενήλικες. Και αν η στείρωση είναι αφύσικη, η άθλια ζωή στο δρόμο και η μοναξιά τι είναι; Ο προορισμός κάθε έμψυχου οργανισμού; Να γεννηθεί για να περιμένει καρτερικά τη μέρα που θα πεθάνει;

Για όλους τους φίλους μου που έχουν επινοήσει ακόμη μια δικαιολογία για να μην δώσουν τα χρήματα για να στειρώσουν τα ζώα τους, λέγοντας πως το κάνουν για τα παιδιά τους, και για να βιώσουν τα ίδια το θαύμα της γέννησης, θα ήθελα να ενημερώσω πως υπάρχουν στο Διαδίκτυο εντελώς δωρεάν άπειρα ντοκιμαντέρ, όπου δείχνουν τη διαδικασία αναπαραγωγής κάθε είδους και κατά δεύτερο, αν τους εξηγήσετε πως με τη στείρωση βοηθάτε, ώστε να μη βρεθεί ακόμη ένα ζώο στο δρόμο, τότε να είστε σίγουροι πως έτσι και μόνο θα τους εμφυσήσετε αληθινά αισθήματα υπευθυνότητας και σεβασμού στα ζώα.

Καταλήγοντας, ας μιλήσουμε λοιπόν, και με νούμερα πραγματικά και ας αντιληφθούμε πως στα πρώτα 6 χρόνια της ζωής μιας αστείρωτης σκύλας και των μικρών της θα έχουν γεννηθεί περίπου 67.000 κουτάβια, τόσο από την ίδια όσο και από τους απογόνους της, ενώ από μια θηλυκιά γάτα και τα γατάκια της περίπου 420.000 γάτες!
Τώρα αν ούτε αυτά τα νούμερα δε σας λένε κάτι, δεν ξέρω πώς αλλιώς θα μπορούσα να σας πείσω.

Ας βγούμε από την πλάνη μας, επιτέλους, και ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας, καθώς από τότε που εξημερώσαμε το σκύλο και τη γάτα, κάναμε και τη μεγαλύτερη επέμβαση στη φύση άλλωστε. Οπότε ας μην ισχυριζόμαστε ότι η στείρωση επεμβαίνει στη φύση, καθώς τότε ας πάμε να ζήσουμε στα δάση πάνω στα δέντρα και μέσα στις σπηλιές και όχι στις πόλεις μέσα σε πολυκατοικίες.

Με γνώμονα καθαρά και μόνο το 3.000.000 αδέσποτα περίπου στην Ελλάδα, τα οποία η τύχη τους θα είναι στην καλύτερη περίπτωση να τα πατήσει κάποιο αυτοκίνητο και να πεθάνουν από το κρύο και την ασιτία και στη χειρότερη να βρεθούν στα χέρια κάποιου από τους πολλούς ψυχασθενείς δολοφόνους που κυκλοφορούν ανάμεσα μας οι οποίοι θα τα περιλούσουν με πετρέλαιο και θα τα βάλουν φωτιά, θα τα βιάσουν, θα τα ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου, θα τα πετάξουν στα σκουπίδια ή θα τα κρεμάσουν ζωντανά να αργοπεθάνουν αργά και βασανιστικά, ξε- σοκαριστείτε και αναλάβετε τις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα μας.

Αυτή είναι η θλιβερή ελληνική πραγματικότητα που πολύ απλά δεν ακούγεται πουθενά, γιατί πρόκειται για ζώα. Και ο ενήλικος που έσπασε το σκύλο της στο ξύλο και πέταξε το πτώμα του στα σκουπίδια για να εξαφανίσει τα ίχνη, γιατί μισούσε την πεθερά του, με την πρώτη ευκαιρία δε θα βγάλει το μαχαίρι να μαχαιρώσει και την ίδια; Γελιέστε!

Και όλα αυτά, γιατί όλοι εσείς αποφασίσατε να μην στειρώσετε το ζώο σας. Γιατί αποφασίσατε να πάρετε σκύλο, χωρίς να διαθέτετε τον απαραίτητο χρόνο, χώρο και χρήμα. Σας εκλιπαρώ με όλη τη δύναμη του λόγου μου, αλλάξτε έστω και την τελευταία στιγμή γνώμη, και στειρώστε τα, πριν ακόμη τα βάλετε σπίτι σας.
Εφόσον δεν κάνετε επίσημη εκτροφή. Διαφορετικά είστε παράνομοι, χωρίς καμιά ευαισθησία και θα πάντα θα είστε το ίδιο έκθετοι με όσους τα εγκαταλείπουν ίσως και περισσότερο, μιας και αυτοί ουδέποτε δήλωσαν συνειδητοποιημένοι ζωόφιλοι.

Η Κατερίνα Παπαποστόλου είναι Εκπαιδευτικός – Εκπαιδεύτρια Σκύλων (Απόφοιτη Kynagon Dog Trainers Academy) και Υπεύθυνη Ομάδας Ζω.Ε.Σ (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων, Ιδρυμάτων & Οργανισμών)