Εκπαίδευση σκύλου με βία; Ευχαριστώ όχι! Δε θα πάρω!

Γράφει η Κατερίνα Παπαποστόλου

«Μεγάλη ευκαιρία!!! Έχετε τώρα τη δυνατότητα να γίνετε εξ’αποστάσεως εκπαιδευτής σκύλων χωρίς καμιά προηγούμενη σχετική εμπειρία! Ακόμη και αν δεν είχατε ποτέ στη ζωή σας σκύλο! Ευέλικτο ωράριο, δουλεύεις λίγο και πληρώνεσαι πολλά!».
Έτσι προωθούν τα διαδικτυακά μαθήματα εξ αποστάσεως για να πειστεί κανείς να γίνει Σκυλο- Θετικό- Εκπαιδευτής. Όρος όχι δικός μου, αλλά πολυδιαβασμένος μέσα στα forum σε συζητήσεις περί τέτοιων μαθημάτων με ερωτήσεις τύπου να «τσακίζουν κόκκαλα»:
«Σε πόσα μαθήματα, δηλαδή, θα κάνω απόσβεση;», «Πόσο θα παίρνω την ώρα;», «Αν είναι να φτάνω το βασικό μισθό και να κουράζομαι με τον κάθε ανεγκέφαλο ιδιοκτήτη, καλύτερα να κάτσω σπίτι μου» «Αν είναι να κάνω τα σεμινάρια και να μου κοστίσει πιο φτηνά από ότι αν θα πήγαινα το σκύλο μου για εκπαίδευση, τότε αλλάζει, μάλλον είναι πολύ εξυπηρετικά» και πολλές άλλες ερωτήσεις που δείχνουν περίτρανα το Σκοταδισμό μέσα στον οποίο ζούμε σ’ αυτή τη χώρα, την παντελής έλλειψη ενσυναίσθησης και παιδείας, όπου το χόμπυ αν πληρώνεται καλά γίνεται επάγγελμα, το επάγγελμα αν δεν πληρώνεται καλά, χόμπυ και το λειτούργημα είτε πληρώνεται είτε δεν πληρώνεται στο τέλος από την πλήρη απαξίωση απ’ όλους, καταλήγει μόνο σε χόμπυ.
Οι άνθρωποι ανέκαθεν εκπαίδευαν τα σκυλιά τους. Άλλοι για κυνομαχίες και άλλοι για φύλακες, άλλοι για «τσίρκο» και άλλοι για τηλεπαιχνίδια στην τηλεόραση και σίγουρα όλοι για το χρήμα. Και άλλοι για τη ραθυμία τους, να μπαίνουν σπίτι και ο σκύλος να φέρνει τις παντόφλες, τα γυαλιά, την εφημερίδα και την κουβέρτα και αν μπορούσε να ζεστάνει και το φαγητό ή να κάνει ένα ζεστό καφέ, ακόμη καλύτερα.
Άρα, πάμε πάλι από την αρχή. Εκπαίδευες για να είναι ο σκύλος εργαλείο για κέρδος ή εργαλείο για το σπίτι. Και εκπαίδευες με πολλά χρήσιμα μέσα που ούτως ή άλλως τα αγόραζες για σένα.
Καταρχήν εκπαίδευες με την εφημερίδα που ούτως ή άλλως την είχες στο σπίτι, την τύλιγες και στο πρώτο λάθος του σκύλου τον κυνηγούσες για να τον κοπανήσεις με φύλλο χαρτιού, άρα ανώδυνα και έπειτα με μπουνιές και κλωτσιές. Αν δε, είχες μαλώσει με την οικογένεια, με το φίλο ή με το γείτονα, τότε τις απέδιδες και καλύτερα.
Αυτά παλιά, αλλά και τώρα εκεί όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος και ειδικά αν πρόκειται για τετράποδο που δε θα κάτσουμε να μας πάρει και τον αέρα, θα βρούμε άρον άρον έναν εκπαιδευτή, θα του αφήσουμε το σκύλο για ένα σίγουρα μήνα μπορεί και παραπάνω και θα τον πάρουμε μετά «έτοιμο» που λένε. Όπως η γνωστή έκφραση «Σου πήρε τον αέρα. Φέρε τον σε μένα μια βδομάδα και θα στον στρώσω εγώ. Θα μάθει ποιος είναι το αφεντικό».
Στη δουλειά μπορεί να είναι άλλοι αφεντικά, και άλλοι να μας πληρώνουν και να μη μιλάμε μη μας απολύσουν, αλλά στο σπίτι μας κουμάντο κάνουμε εμείς και μόνο. Και αν ο σκύλος δεν του αρέσει, τον απολύουμε!
Στο δρόμο, στο χωράφι, στην αυλή του γείτονα, κάπου τέλος πάντων που θα έχει φαγητό, νερό και κάπου για να κοιμηθεί. Και αν μπορούμε κάπου να επιβληθούμε, θα το κάνουμε στο σκύλο, που λογικά δε μιλάει.
Φιλόζωοι από την άλλη με έργο που όμως κατά βάθος είναι και υπέρ της βίας στην εκπαίδευση με τρόπο όμως. Δεν εκπαιδεύονται όλοι οι σκύλοι μονάχα με αγάπη λένε. Αν έχεις σκύλο πάνω από 50 κιλά οφείλεις να του φορέσεις πνίχτη. Αλλιώς δεν «φτιάχνεται», καθώς το δήλωσε και ο εκπαιδευτής που πληρώνεις για να σου κακοποιεί τον σκύλο! Μπροστά στα μάτια σου!
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν! Τα σκυλιά όπως και τα παιδιά όπως τα μάθεις είναι. Και για να τα μάθεις θέλουν εκπαίδευση. Και όπως στο σχολείο ξεκινάμε με το «παπί», την «πίτα», την «πιπίλα» και το «τόπι», έτσι και με τα σκυλιά θα ξεκινήσουμε καταρχήν με μια τεράστια αγκαλιά καθησυχασμού πως θα σε εκπαιδεύσω μόνο με αγάπη για να διευκολύνω την καθημερινότητα μας. Κρατώντας τα από το χέρι και πηγαίνοντας τα σχολείο! Σε ένα νέο σχολείο! Δίχως βέργες, χάρακες και τραβήγματα αυτιών! Όπου δίνω αγάπη και λαμβάνω αγάπη.
Από τη στιγμή που αποφασίζεις να ζήσεις με έναν σκύλο, αυτόματα θα πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως απαραίτητη κρίνεται η εκπαίδευση του από την πρώτη μέρα της συμβίωσης σου μαζί του.
Και αφού αυτό συνειδητοποιήσεις περνάς στο επόμενο βήμα που είναι η επιλογή του κατάλληλου εκπαιδευτή- συμπεριφοριστή. Καθώς, ωραία η ευκολία που στην Ελλάδα μας χαρακτηρίζει και ωραία είναι να ξυπνάς το πρωί και με την πιτζάμα και την παντόφλα να ανοίγεις το Διαδίκτυο και να διαβάζεις την ύλη του διαδικτυακού σεμιναρίου που κάνεις για να γίνεις και εσύ με τη σειρά σου άλλος ένας Θετικός Εκπαιδευτής Σκύλου, και να εκπαιδεύσεις χωρίς κόπο και χρήματα πολλά το σκύλο σου, εμπλουτίζοντας την ύλη με ανάλογα βίντεο στο You Tube και αν έχεις σκύλο καλώς, μιας που κάνεις και την πρακτική σου, αλλιώς οραματίζεσαι πως θα ήταν αν είχες.
Αν δεν έχεις σκύλο, παίρνεις ένα λούτρινο και το εκπαιδεύεις! Κοινώς το σεμινάριο γίνεται αυτόματα και βιωματικό.
Μπαίνοντας στο Διαδίκτυο για να αναζητήσεις τον κατάλληλο εκπαιδευτή για το σκύλο σου, δεν ξέρω αν θα τον βρεις, αλλά ξέρω σίγουρα πως θα βρεθείς μπλεγμένος σε ένα «χαμό» πληροφοριών που έχουν μπερδέψει τη θετική εκπαίδευση με την παραδοσιακή, τον συμπεριφορισμό, την ψυχολογία και τη χρήση μορφών βίας.
Σε γενικές γραμμές πρέπει να υπάρχει άρτια επικοινωνία, μεταδοτικότητα και ανθρώπινη προσέγγιση. Δεν επιλέγουμε εκπαιδευτή από την κάρτα του ή από τις φωτογραφίες που πλασάρει στο Διαδίκτυο. Εκεί όλοι καλοί φαίνονται. Δε θα βγουν φωτογραφία άλλωστε ούτε με τον πνίχτη ούτε με τα φίμωτρα, ούτε με τα ηλεκτρικά κολάρα. Η εκπαίδευση θέλει επιμονή, υπομονή, κατανόηση και σεβασμό.
Το μεζεδάκι παράλληλα με τον πνίχτη δεν είναι «εκπαιδεύω θετικά», ενώ το ζώο είναι ζώο και εμείς θα πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι αυτό που το οδηγεί σε μια «παραβατική» συμπεριφορά. Το σκυλί εκπαιδεύεται πάντα παρουσία του κηδεμόνα, μιας που αυτός στην ουσία εκπαιδεύεται και όποιον εκπαιδευτή ακούτε να σας αποκαλεί αφεντικό ή ιδιοκτήτη, απλά φύγετε μακριά.
Το μέλλον στην εκπαίδευση του σκύλου είναι «κατανοώ τι είναι αυτό με το οποίο ο σκύλος μου νιώθει ασφαλής και ευτυχισμένος και του το προσφέρω απλόχερα. Με κόστος του χρόνου μου και του χώρου μου!
Η βία φέρνει βία και είναι πλέον εποχές όπου η αγάπη είναι μονόδρομος!