Η Ζωο…συλλογή σήμερα…

Γράφει η Κατερίνα Παπαποστόλου

Ζούμε σε μια χώρα όπου τα περιστατικά κακοποίησης ζώων αλλά και ανθρώπων είναι πλέον μια ωμή πραγματικότητα και μια καθημερινότητα. Εμείς οι «ευαίσθητοι» θεατές σε όλα αυτά, στην καλύτερη των περιπτώσεων συνεισφέρουμε οικονομικά όσο μπορούμε και στη χειρότερη απλώς σχολιάζουμε από τον καναπέ μας διαδικτυακά, κατακρίνοντας τους ελάχιστους εθελοντές.
Σε έναν κόσμο τόσο ανισόρροπο, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις περνάνε πολύ βαθιά κρίση και οι ψυχικές διαταραχές ολοένα και πληθαίνουν υπάρχει μια διαταραχή σοβαρή και επικίνδυνη η οποία στις μέρες μας τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα περισσότερο, αρχίζει και λαμβάνει διαστάσεις απειλητικές. Γιατί υπάρχουν και άνθρωποι σήμερα που δηλώνουν ζωόφιλοι, σωτήρες ζώων και ακτιβιστές και που δυστυχώς διαπράττουν σε βάρος των ζώων εγκλήματα.

Είναι αυτοί οι οποίοι στοιβάζουν ζώα στα σπίτια και στις αυλές τους, κάτω από ελεεινές συνθήκες ζωής, χωρίς καμία ιατρική φροντίδα και τροφή. Ζώα καταδικασμένα σε υποσιτισμό, αφυδάτωση, αρρώστιες και κατά συνέπεια σε πρώιμο θάνατο. Ζώα που πολλές φορές φτάνουν μεγάλα διψήφια και τριψήφια νούμερα και είναι αναγκασμένα να συμβιώνουν όλα μαζί, αρσενικά, θηλυκά αστείρωτα, επιθετικά, μεγάλα και μικρά.
Ζωο…συλλέκτες λοιπόν και να πως σκιαγραφείται μια τέτοια προσωπικότητα!

Εξετάζοντας ψυχολογικά το προφίλ ενός τέτοιου ανθρώπου τα πράγματα λένε οι ειδικοί είναι ξεκάθαρα και απλά.
Αν τα ζώα που «συλλέγεις» ζούνε σε περιβάλλοντα που είναι γεμάτα εφημερίδες, μπουκάλια και πολλά σκουπίδια, αν έχεις ταλέντο στο να κερδίζεις τη συμπόνια και τη συμπάθεια στο πρόσωπό σου μάλλον γιατί έχεις πάρει από πολλών τις πλάτες το πρόβλημα, αν έχεις την ανάγκη να ασκείς εξουσία και έλεγχο και να ορίζεις τη ζωή κάθε ζώου, γιατί έτσι νιώθεις ισχυρός, αν ζεις μια μοναχική και μυστική χωρίς καμιά κοινωνικότητα ζωή, αν θεωρείς πως αγαπάς τα ζώα όσο κανένας άλλος στον πλανήτη και αν έχεις μια εμμονή στην αποδοχή της πραγματικότητας, θεωρώντας τον εαυτό σου «σωτήρα» και πιστεύοντας ότι η κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα ζώα σου εύκολα διορθώνεται, τότε δυστυχώς ανήκεις σε εκείνους που αποφάσισαν αντί να συλλέγουν χαρτοπετσέτες, γραμματόσημα ή σετ αλληλογραφίας…..να συλλέγουν ζώα!

Υπάρχει πάντα μια ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στον συλλέκτη ζώων και σε εκείνον που συνειδητά έχει αποφασίσει να αφιερώσει τη ζωή του στη διάσωση και στη φροντίδα των ζώων. Με απλά λόγια αν όλα τα ζώα που φροντίζεις είτε είναι ένα, είτε 5, είτε 10, είτε 100 λαμβάνουν την απαραίτητη ιατρική φροντίδα, την εκτόνωση, το σωστό και υγιεινό περιβάλλον, τροφή, νερό και πολλή αγάπη, τότε όχι δε μιλάμε για συλλογή ζώων.

Αν όμως ο αριθμός των ζώων γίνεται πιο σημαντικός από τη φροντίδα τους, τότε μάλλον αρχίζει και υπάρχει σοβαρό πρόβλημα…..
Τα άτομα που ανήκουν σ’ αυτό το προφίλ είναι συνήθως γυναίκες σε όλες τις ηλικίες πλέον, αλλά κυρίως ηλικιωμένες και μοναχικές. Γνωστές ως ευγενικές κυρίες που θυσιάζουν ολόκληρο το μισθό τους ή τη σύνταξή τους για να ταΐσουν εκατοντάδες ζώα τα οποία ζούνε μαζί τους γιατί μόνο εκεί είναι ασφαλή. Κυρίες που μαζεύουν όλα τα χτυπημένα και κακοποιημένα ζώα σπίτι τους, αρνούνται οποιαδήποτε βοήθεια και δεν προβληματίζονται για το πώς ζούνε ήδη αυτά που είναι στο σπίτι. Αυτές είναι και οι κυρίες που δίνουν μια άλλη διάσταση και περιπλέκουν και οδηγούν σε αδιέξοδο το ζήτημα των δικαιωμάτων των ζώων.

Ζώα που δυστυχώς έπεσαν στα χέρια τους και καταδικάστηκαν σε έναν αργό και βασανιστικό θάνατο, μιας που κανείς δεν τους παρέχει την απαραίτητη ιατρική περίθαλψη, κανείς δεν τα στειρώνει και γεννάνε μέσα στην ίδια αυλή, μπορεί ακόμη και δεμένα και πολλαπλασιάζονται, ζούνε μέσα στις ακαθαρσίες τους, πολλές φορές δε βλέπουν καν το φως της ημέρας, δεν εκτονώνονται και σίγουρα δε σιτίζονται κανονικά.
Το πιο ακραίο χαρακτηριστικό τους είναι ότι αρνούνται να δώσουν τα ζώα τους για υιοθεσία και βλέπουν παντού εχθρούς μιας που όλοι θέλουν το κακό των ζώων εκτός από τους ίδιους. Για να μην παρεξηγηθώ βέβαια η διαχωριστική γραμμή που χωρίζει τον ζωο-συλλέκτη από το ζωόφιλο είναι ότι ο πρώτος δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα η οποία είναι ουσιαστικά διαταραγμένη, γιατί στην ουσία σκοπός και των δύο είναι η σωτηρία όλων των ζώων. Απλώς όσο πιο γρήγορα αντιληφθείς πως δεν μπορείς να τα σώσεις όλα, τόσο δε χάνεις τα λογικά σου.

Διαβάζοντας προσεκτικά όλα τα παραπάνω, αναλογιζόμενοι το πόσα ζώα έχουμε ο καθένας μας στο σπίτι και απαντώντας με απόλυτη ειλικρίνεια σε ερωτήσεις όπως: «Τα βγάζω πέρα με τόσα ζώα;, Μπορώ να τα πηγαίνω όλα στον κτηνίατρο για πρόληψη και θεραπεία;, Αν αρρωστήσουν έχω αρκετά χρήματα για φάρμακα, ειδικές τροφές και επεμβάσεις;, Είμαι σίγουρος/η ότι δεν τα έχω αμελήσει και νιώθουν και αυτά ευτυχισμένα; Ζούνε σε συνθήκες απόλυτης ευζωίας;

Αντέχω οικονομικά να τα στειρώσω όλα;, Αν δεν μπορώ να τα κρατήσω όλα, πώς θα καταφέρω και τι θα κάνω ώστε να υιοθετηθούν από άλλους και να ζήσουν καλά;, Αν πάθω κάτι ή πεθάνω τι θα απογίνουν τα ζώα μου; Έχω εξασφαλίσει από τώρα μια λύση για αυτά;»

Οι τρεις μάλιστα τελευταίες ερωτήσεις είναι οι πιο σημαντικές γιατί είναι και τα απολύτως εμφανή χαρακτηριστικά όλων αυτών των ψυχικά διαταραγμένων ανθρώπων. Δε στειρώνουν γιατί αρνούνται να πάνε ενάντια στη φύση του ζώου, δε δίνουν για υιοθεσία, γιατί κανείς δεν είναι πιο άξιος να τα φροντίσει και το πιο σημαντικό και που βλέπουμε καθημερινά είναι ότι φεύγουν από αυτή τη ζωή και τα ζώα βρίσκονται στο έλεος των ανθρώπων πρώτα που δε θα νοιαστούν για αυτά ακόμη και είναι τα ίδια τα παιδιά τους και έπειτα του Θεού.

Και όλοι οι υπόλοιποι που ευαίσθητοι πολύ μεν αλλά σαφώς όχι ζωο…συλλέκτες, φυσικά και συνεχίζουμε να ταΐζουμε τα ζώα στο δρόμο και να τα περιθάλπουμε στο μέτρο που μπορούμε, τα οποία πολλές φορές ζούνε καλύτερα εκεί από το να είναι στοιβαγμένα, έρμαια του ανθρώπινου εγωισμού και της ματαιδοξίας.

Το νου μας λοιπόν! «Συλλέγουμε» όσα ζώα αντέχει η τσέπη μας, ο χώρος μας και ο χρόνος μας. Τα ζώα θέλουν φαγητό, νερό, ιατρική περίθαλψη, εκτόνωση, καθαρό αέρα, χάδι και πολλή αγάπη. Και αν δούμε ότι κάπου «ξεφεύγουμε», υπάρχουν τόσοι ειδικοί δίπλα μας, αξιόλογοι επιστήμονες να μας βοηθήσουν. Κακό δεν είναι. Μεγαλύτερο κακό όλων είναι να έχεις πρόβλημα και να μην το αποδέχεσαι….