Κοντά στους μαθητές και τις μαθήτριες 18 σχολείων όλων των βαθμίδων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ημαθία, Άρτα, Λευκάδα, Μυτιλήνη, Άργος, Χανιά, Γαργαλιάνους Μεσσηνίας και Σιντική βρέθηκαν τα μέλη της ομάδας «Ζω.Ε.Σ.» (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων) ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρα Αδέσποτων Ζώων παρουσιάζοντας στη Νέα Γενιά το διαδραστικό και πολυθεματικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ζωο….φιλώντας μαθήματα άδολης αγάπης».
Τόσο τα παιδιά όσο και οι δάσκαλοί τους υποδέχθηκαν με ιδιαίτερη αγάπη τους εθελοντές μέλη της ομάδας «Ζω.Ε.Σ.» και παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον το πρόγραμμα που στόχο έχει να κτίσει μια ζωόφιλη συνείδηση και κουλτούρα στους μελλοντικούς πολίτες της χώρας μας.
Με γνώμονα το τεράστιο κενό που υπάρχει στην ελληνική παιδεία, όσον αφορά την προώθηση της φιλοζωικής και περιβαλλοντικής κουλτούρας στα παιδιά στα σχολεία αλλά και κατ’ επέκταση στους γονείς στο σπίτι, η ομάδα «Ζω.Ε.Σ.» με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ζωο….φιλώντας μαθήματα άδολης αγάπης» δημιουργεί τις βάσεις για την ανάπτυξη του ζωοφιλικού αισθήματος ώστε η Νέα Γενιά να δώσει ένα τέλος σε όλα τα εγκλήματα τα οποία γίνονται σε βάρος των ζώων.
Η κα Κατερίνα Παπαποστόλου, εμπνεύστρια της ομάδας «Ζω.Ε.Σ.», μιλώντας στις «Ιστορίες Αδέσποτων» για την επίσκεψη των εθελοντών μελών της σε 18 σχολεία ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Αδέσποτων Ζώων ανέφερε: «Χάρη στη Διώνη καταφέραμε εμείς όλοι μαζί σήμερα να υπάρχουμε!
Και 2 χρόνια μετά μέσα από την αγάπη μας για κείνη και το σεβασμό για τον αγώνα της να σταματήσει με το «παράδειγμα» της τη βία στα ζώα το πρωί της 4ης Απριλίου ενώσαμε όλοι μαζί τις φωνές μας ενάντια στην αθλιότητα απέναντι σ’ αυτά τα πλάσματα! Όλοι μαζί ταυτόχρονα με μια φωνή για αυτή την τόσο σημαντική μέρα κραυγής. Γιορτή δεν είναι σίγουρα!
Είναι ημέρα αφύπνιση όλων εκείνων των κοιμισμένων συνειδήσεων που βλέπουν το κακό μπροστά στα μάτια τους και δε μιλάνε και όλων εκείνων των αδιάφορων των τάχα φοβικών με τα ζώα. Αυτές οι δήθεν φοβίες τους τα φυλάκισαν στα άθλια κυνοκομεία, αυτές μετατράπηκαν σε φόλες και τα δηλητηρίασαν, σε όπλα και τα σκότωσαν, σε κλωτσιές και πέτρες που τα χτύπησαν.
Έζησαν ποτέ με τη μυρωδιά του θανάτου στα πνευμόνια τους πίσω από τα κάγκελα, με την ελπίδα να σβήνει μέρα τη μέρα; Άκουσαν ποτέ το ουρλιαχτό ενός πλάσματος όταν αργοπεθαίνει από ανθρώπινα χέρια; Είδαν ποτέ το σκύλο να κουρνιάζει στο κλουβί του και να αρνείται τροφή και νερό και να ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ γιατί τον παράτησε ο τάχα κηδεμόνας του;
Εμείς ως «Ζω.Ε.Σ.» θα αλλάξουμε τον κόσμο. Με το παράδειγμα μας! Ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους τους εθελοντές που κι αυτή τη μέρα είπαν με μια κραυγή «Μπροστά μας η Διώνη και όλα μηδενίζονται».
Και ένα ακόμη μεγαλύτερο στους Διευθυντές Σχολείων και συναδέλφους εκπαιδευτικούς που άνοιξαν την αγκαλιά τους για μας! Σε όλα εκείνα τα παιδιά που μας άκουσαν και θα μάθουν να ζούνε με ενσυναίσθηση! Δε σταματάμε να ελπίζουμε και να αγωνιζόμαστε!».