Η Κατερίνα Παπαποστόλου, μια δραστήρια δασκάλα που διδάσκει στα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Πλατάνου Πρασινάδας στο Δήμο Αλεξάνδρειας Ημαθίας, μοιράζεται την ιστορία του Πόθου, του σκυλάκου που εγκαταλείφθηκε όταν ήταν κουτάβι στην αυλή της πολυκατοικίας που διέμενε και έμελλε να αποτελέσει τον τρίτο σκύλο της ομάδας της «Ζω.Ε.Σ.» (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων).
Πίσω από τα φοβισμένα του ματάκια κρυβόταν ένα πλάσμα ιδιαίτερα χαρισματικό και με υψηλή νοημοσύνη που λατρεύει την ανθρώπινη παρουσία. Ο Πόθος που κανείς δεν ήθελε να υιοθετήσει σήμερα διδάσκει στα παιδιά Δημοτικών Σχολείων μέσω των διαδραστικών μαθημάτων της ομάδας «Ζω.Ε.Σ.» να σέβονται και να αγαπούν τα ζώα.
Ίσως να είναι και ο πρώτος σκυλάκος, πρώην αδέσποτος, που συμμετείχε σε χριστουγεννιάτικη θεατρική σχολική παράσταση δίνοντας ελπίδα σε μαθητές, γονείς και δασκάλους ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει ομορφότερος, αν υπάρχει η αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων.
Γράφει για τις «Ιστορίες Αδέσποτων» η Κατερίνα Παπαποστόλου, εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευση, Εκπαιδεύτρια Σκύλων και ιδρύτρια – υπεύθυνη της ομάδας Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων (Ζω.Ε.Σ.)
Ο Πόθος, όπως τον ονόμασα καθώς δεν τον ήθελε κανείς, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας ή σε κάποια κοντινή περιοχή, και πετάχτηκε σαν σκουπίδι στην αυλή της πολυκατοικίας μου τον Οκτώβριο του 2013. Κρυμμένος για δυο μέρες από το φόβο του για όσα πέρασε, ακούγαμε το κλάμα ενός κουταβιού χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε από πού προέρχεται.
Μόλις το μικρό κουταβάκι εμφανίστηκε μπροστά μας, ούτε δύο μηνών ακόμη, χωρίς δεύτερη σκέψη αποφασίσαμε να το φιλοξενήσουμε προσωρινά μέχρι να βρούμε μια μόνιμη λύση, βάζοντας του ένα σπιτάκι για να κοιμάται στην αυλή και φροντίζοντάς τον όλοι μαζί. Ανέλαβα όλα τα έξοδα της κτηνιατρικής του περίθαλψης, αλλά αυτό δεν αρκούσε για τον σκυλάκο.
Μόλις το μικρό κουταβάκι εμφανίστηκε μπροστά μας, ούτε δύο μηνών ακόμη, χωρίς δεύτερη σκέψη αποφασίσαμε να το φιλοξενήσουμε προσωρινά μέχρι να βρούμε μια μόνιμη λύση, βάζοντας του ένα σπιτάκι για να κοιμάται στην αυλή και φροντίζοντάς τον όλοι μαζί. Ανέλαβα όλα τα έξοδα της κτηνιατρικής του περίθαλψης, αλλά αυτό δεν αρκούσε για τον σκυλάκο.
Καθώς η ζωή ενός σκύλου, έστω και προσωρινή, σε μια είσοδο πολυκατοικίας ποτέ δεν είναι απόλυτα ασφαλής, αλλά και οι καιρικές συνθήκες δεν είναι πάντα ευνοϊκές, αποφάσισα αρχικά να τον φιλοξενήσω, σε μια από τις καλύτερες κατά την γνώμη μου πανσιόν φιλοξενίας σκύλων της Ελλάδας, στα Bungalows for Dogs By Kynagon, μιας που αναπόφευκτα ο μικρούλης είχε αποκτήσει ορισμένες φοβίες στις οποίες θα ήταν απαραίτητη η στήριξη και η βοήθεια ειδικών.
Ο Πόθος έμεινε εκεί για αρκετούς μήνες, λαμβάνοντας απεριόριστη φροντίδα και αγάπη και δουλεύοντας τον ασταμάτητα στην κοινωνικοποίηση του. Εμφανίστηκαν πολλοί υποψήφιοι κηδεμόνες, αλλά είχα αποφασίσει ήδη να τον υιοθετήσω και να αποτελέσει κι αυτός μαζί με τη Διώνη και τον Άξελ, τον τρίτο σκύλο για την ομάδα «Ζω.Ε.Σ.» (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων).
Ο μικρούλης σήμερα που δε ζυγίζει ούτε 7 κιλά, είναι ένα πολύ χαρούμενο και ευτυχισμένο σκυλάκι και αυτό οφείλεται στην συμπαράσταση και στη στήριξη και του κ. Δημοσθένη Μουμιάδη, συμπεριφοριστή και εκπαιδευτή σκύλων, ο οποίος στάθηκε δίπλα του από την αρχή αλλά και κατάλαβε την καταλληλότητα του ως έναν σκύλο που θα πορευόταν παρέα με παιδιά στα σχολεία και θα τους μοίραζε συναισθήματα τρυφερότητας και αγάπης.
Σήμερα ο Πόθος, αποτελεί ίσως τον πρώτο σκύλο, πρώην αδέσποτο, που έλαβε μέρος σε χριστουγεννιάτικη θεατρική σχολική παράσταση στο Δημοτικό Σχολείο Πλατάνου Πρασινάδας στο Δήμο Αλεξάνδρειας Ημαθίας όπου εργάζομαι ως δασκάλα. Ήταν επιθυμία των μαθητών μου να συμμετάσχει ο Πόθος στη θεατρική παράσταση και δε μπορούσα να τους χαλάσω το χατίρι. Οι γονείς των μαθητών μου δεν έφεραν καμία αντίρρηση συμβάλλοντας καθοριστικά ώστε να γίνει πραγματικότητα η πρώτη συμμετοχή σκύλου σε σχολική παράσταση στην Ελλάδα.
Ο Πόθος κατάφερε με την παρουσία του να ενώσει μαθητές, γονείς και δασκάλους δίνοντας ελπίδα ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει ομορφότερος, αν υπάρχει η αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων. Αυτό το ξεχωριστό πλάσμα έδωσε τόση χαρά σε όλες εκείνες τις παιδικές ευαίσθητες ψυχές που πλέον τον θεωρούν μέλος της οικογένειας τους αλλά και τον καλύτερο «συμμαθητή» τους.
Συμμετείχε μαζί με τον Άξελ και τη Διώνη, και στο πρότυπο για τα ελληνικά δεδομένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ταξιδεύω στην τάξη μ’ έναν σκύλο» το οποίο εφαρμόστηκε τον Οκτώβριο του 2015 και ολοκληρώθηκε το Μάιο του 2016, με τη σύμφωνη γνώμη των γονέων αλλά και την αμέριστη και συνεχή στήριξη του Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Πλατάνου Πρασινάδας κ. Δημήτρη Πυρινού, ο οποίος προς τιμήν του ποτέ δε θεώρησε ότι η υλοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος θα «έτρωγε» το χρόνο από το αναλυτικό πρόγραμμα των μαθημάτων.
Στόχος του προγράμματος ήταν η προώθηση της φιλοζωικής και περιβαλλοντικής κουλτούρας στα παιδιά αλλά και κατ’ επέκταση στους γονείς στο σπίτι, αλλά και η διάδοση της ευεργετικής επίδρασης που έχουν τα ζώα στους ανθρώπους.
Η φυσική παρουσία του Πόθου μέσα στην τάξη είχε ως αποτέλεσμα οι μικροί μαθητές μου να αυξήσουν την απόδοση τους στα μαθήματα και να πηγαίνουν στο σπίτι τους με τρομερή διάθεση και χαρά. Τα παιδιά κατά τη διάρκεια των μαθημάτων έκαναν απόλυτη ησυχία για να μην ενοχλήσουν τον τετράποδο «συμμαθητή» τους και η διδασκαλία γινόταν κανονικά τηρώντας κατά γράμμα όλους τους κανόνες καλής συμπεριφοράς.
Όσα από τα παιδιά φοβόντουσαν τα ζώα μέσα από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ταξιδεύω στην τάξη παρέα μ’ έναν σκύλο» κατάφεραν να ξεπεράσουν τις φοβίες τους και να γίνουν η Διώνη, ο Άξελ και ο Πόθος οι καλύτεροι τους φίλοι.
Με τη νέα σχολική χρονιά ο Πόθος θα φορέσει κι αυτός επίσημα το σήμα της ομάδας «Ζω.Ε.Σ.» και θα ταξιδέψει στα σχολεία της χώρας μεταδίδοντας απλόχερα συναισθήματα άδολης αγάπης και ελπίδας πως ο κόσμος μας θα αλλάξει προς το καλύτερο.
Κατερίνα Παπαποστόλου
Γεννημένη με έμφυτη την αγάπη για τα ζώα, αυτός ήταν τελικά ο μαγικός κόσμος που ήθελα να ζήσω! Που πάντα τον αποτύπωνα με λέξεις στο χαρτί! Και σε όλες τις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις! Δασκάλα στα Χανιά, στην Αστυπάλαια και τα τελευταία δέκα χρόνια σε ένα χωριό του νομού Ημαθίας, Εκπαιδεύτρια πλέον σκύλων, Αρχισυντάκτρια του Περιοδικού «Κατοικίδια Εν Δράσει» και Δημιουργός του αγαπημένου μου παιδιού, της ομάδας Ζω.Ε.Σ! Ακλόνητη πάντα στο στόχο μου, «αθεράπευτα ρομαντική σε καιρούς σκοτεινούς με συναισθήματα νεκρά» κρατώ από το χέρι τα τρία σκυλιά μου που χτυπηθήκαμε όλοι μαζί με τον εφιάλτη της κακοποίησής τους και τον νικήσαμε, χαράζω πάντα νέους δρόμους και παλεύω για το χτίσιμο από την αρχή ενός νέου ζωοφιλικού κατεστημένου. Οι εικόνες της κόλασης που λέγεται «αδέσποτη ζωή στους δρόμους και τα κυνοκομεία της Ελλάδας» και τα ουρλιαχτά «μωρών» που πετάχτηκαν σαν σκουπίδια στοιχειώνουν τον ύπνο μου χρόνια τώρα. Δε μένω όμως εκεί. Μαζεύω τα κομμάτια μου κάθε φορά και πάω. Παραμένω σταθερή στις εξαιρέσεις, γίνομαι η αλλαγή που θέλω σε αυτόν τον κόσμο να δω και ξέρω πως τις μεγαλύτερες επαναστάσεις στην ιστορία τις ξεκίνησαν πάντα οι λίγοι που δε λύγισαν! Και γω ανήκω περήφανα σε αυτούς!
Όλες οι δημοσιεύσεις
