Στο νέο παντοτινό του σπίτι και στην αγκαλιά των νέων κηδεμόνων του, που είναι ενεργά μέλη της ομάδας Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων (Ζω.Ε.Σ.), βρίσκεται εδώ και λίγες μέρες ο σκυλάκος που βρέθηκε σε μια λίμνη αίματος και χτυπημένος πιθανότατα με τσεκούρι ανάμεσα στα μάτια, το πρωί της Πέμπτης 16 Νοεμβρίου 2017 στην Πλύτρα Λακωνίας.
Ο αδέσποτος σκύλος που ήταν γνωστός με το όνομα Τζώνυ, βρέθηκε από τη γυναίκα που τον φρόντιζε, η οποία το προηγούμενο βράδυ για να τον προστατέψει από την βροχή τον είχε δέσει στο υπόστεγο του σπιτιού του φιλόζωου Ευάγγελου Βλαχάκη, χωρίς να ξέρει τι θα επακολουθούσε. Η απόπειρα δολοφονίας του προκάλεσε τη φρίκη του φιλοζωικού κόσμου, αλλά και τον προβληματισμό του για τα καθημερινά περιστατικά κακοποίησης και βασανισμού των ζώων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Οι εθελοντές του Φιλοζωικού Συλλόγου Μονεμβασιάς τον περιέθαλψαν από την πρώτη στιγμή και τον μετέφεραν σε κτηνιατρείο, ενώ οι άνθρωποι που τον φρόντιζαν τον φιλοξένησαν άμεσα στο σπίτι τους τις πρώτες μέρες. Στην αρχή η κατάστασή του ήταν κρίσιμη, όμως ως εκ θαύματος ο σκύλος τα κατάφερε και ξεπέρασε κάθε κίνδυνο!
Ο Φιλοζωικός Σύλλογος Μονεμβασιάς κατέθεσε μήνυση κατ’ αγνώστων και δίνει αμοιβή 2.250 ευρώ σε όποιον δώσει πληροφορίες που θα οδηγήσουν στη σύλληψη του δράστη.
Για να θυμηθούμε τα γεγονότα, το συμβάν είχε πληροφορηθεί η δημιουργός της γνωστής ομάδας «Ζω.Ε.Σ.» κα Κατερίνα Παπαποστόλου, που της θύμισε τόσο πολύ την ιστορία της Διώνης και έτσι αποφάσισε χωρίς δεύτερη σκέψη να αναλάβει τον Τζόνυ και να του παρέχει τη φροντίδα που θα χρειαζόταν με σκοπό την υιοθεσία του.
Μια υιοθεσία που δεν άργησε καθώς ένα ζευγάρι εθελοντών της ομάδας εξέφρασε την επιθυμία να κάνει αυτόν τον ήρωα μέλος της οικογένειάς του. Τον ονόμασε Ορφέα προς τιμήν του πρώτου σκύλου που η Κατερίνα Παπαποστόλου διέσωσε το 1996 και ξεκίνησε τον ασταμάτητό της φιλοζωικό αγώνα. Σήμερα ζούνε όλοι μαζί προσπαθώντας να τον βοηθήσουν να ξεχάσει τη φρίκη που βίωσε!
Η κα Κατερίνα Παπαποστόλου μιλώντας στην ιστοσελίδα «Ιστορίες Αδέσποτων» ανέφερε τα ακόλουθα: «Άλλοι τα τσεκουρώνουν, τα μαχαιρώνουν, τα λιθοβολούν, τα βιάζουν, τα καίνε, τα αλυσοδένουν και βρίζουν και όλους εμάς που αγωνιζόμαστε κάθε ώρα να τα δούμε ευτυχισμένα. Για να αγαπάς ένα πλάσμα και να μη θέλεις να το βλέπεις να υποφέρει αρκεί να είσαι άνθρωπος. Είσαι;
Ό μέσος όρος ζωής ενός αδέσποτου ανέρχεται σε ενάμιση με δύο χρόνια. Ενώ ενός δεσποζόμενου περίπου 18 χρόνια. Δηλαδή εσύ ο μισόζωος του στερείς πάνω από δεκαπέντε χρόνια ζωής. Το δικαίωμα στη ζωή. Το αναφαίρετο. Σηκώνεις το τσεκούρι το κοπανάς με δύναμη στο κεφάλι ενός ζώου, το αφήνεις μέσα σε μια λίμνη αίματος να αργοπεθαίνει, γυρίζεις σπίτι σου, πλένεις τα χέρια σου και κυκλοφορείς ακόμη ελεύθερος ανάμεσα μας και κάνεις Χριστούγεννα αγκαλιάζοντας την οικογένεια σου. Που άραγε ξέρει ότι έχει την ατυχία να ζει πλάι σε έναν δολοφόνο; Εσύ ο σκατόψυχος.
Ο ήρωας αυτός άνοιξε τα μάτια και όσο μπορούσε να δει αναρωτήθηκε αν ζει ακόμη στην κόλαση. Μπαίνω στο μυαλό του για εκείνη τη νύχτα και τρέμω ολόκληρη νιώθοντας τα χτυπήματα στο ίδιο το κεφάλι μου. Η επανάσταση των ζώων δεν αργεί. Και θα είμαι εκεί μάχιμη πρώτη γραμμή. Κάποιοι λίγοι άλλωστε θα σηκώσουν το βάρος αυτής της μεγάλης αλλαγής. Εκείνοι που δε λύγισαν στα ουρλιαχτά ενός πλάσματος που εκλιπαρούσε για λίγη αγάπη. Ο Τζόνυ τσεκουρώθηκε δύο περίπου μήνες πριν και ο δολοφόνος του ζει ελεύθερος ακόμη εκεί.
Σήμερα ο Τζόνυ άλλαξε όνομα και ζωή. Γιατί βρέθηκαν δύο ήρωες να του χαρίσουν πίσω όλα όσα του ανήκουν. Ένα τεράστιο ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου στην Βερόνικα, στον Ευάγγελος Βλαχάκη και στην Αναστασία που είχε το ψυχικό σθένος να τον σηκώσει στην αγκαλιά της μη ξέροντας καν αν ζει, στον Ευάγγελο Γκοτζαμπασόπουλο και στον Βασίλη Ζαχαριουδάκη και στην Smartdog.gr που αφιλοκερδώς αποφάσισαν να τον φιλοξενήσουν και να του δείξουν τα πρώτα του βήματα στη νέα του ζωή.
Στον Δημήτρη Γραμματικάκη που έκανε τόσο μεγάλο ταξίδι για να τον παραλάβει και είναι δίπλα του εθελοντικά για να τον βοηθήσει να ξεχάσει τους εφιάλτες του, στην Άννα Αντωνιόζα για την πολύτιμη βοήθειά της και φυσικά στην Ανθή και στον Λευτέρη που τον αγάπησαν χωρίς καν να τον δούνε από κοντά.
Δεν ξέρω αν θα βρω τη δύναμη να συγχωρήσω κάποτε τον παραλίγο δολοφόνο του. Ξέρω όμως πως θα κρατώ το χέρι του Ορφέα μέχρι το τέλος της ζωής του και θα προσποιούμαι πως ξέχασα. Γιατί εγώ είμαι ακόμη άνθρωπος και δεν είμαι σκύλος!
Πριν λίγες μέρες ξεπλύναμε και το τελευταίο ίχνος αίματος από την απόπειρα δολοφονίας του. Και ναι! Από αυτή τη στιγμή ξαναζούμε! Αναζητούμε τον δολοφόνο ακόμη!
Το γεγονός ότι ζει αυτός ο τετράποδος ήρωας δεν αθωώνει εκείνον τον επικίνδυνο που κυριολεκτικά αποπειράθηκε να τον κατακρεουργήσει ζωντανό! Όποιος γνωρίζει οφείλει να μιλήσει! Το οφείλει ακόμη και στα ίδια τα παιδιά του ή στον διπλανό του που θα είναι το επόμενο θύμα!».
Καλή ζωή και σε αυτόν τον ήρωα λοιπόν και δύο τεράστια μπράβο! Ένα στους ανθρώπους που δεν τον προσπέρασαν, όπως θα έκαναν οι περισσότεροι, και ένα στην Κατερίνα Παπαποστόλου, μια γυναίκα με μεγάλη καρδιά, που αποφάσισε να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία, όπως έχει κάνει σε πάρα πολλά ζώα μέχρι σήμερα!
Κατερίνα Παπαποστόλου
Γεννημένη με έμφυτη την αγάπη για τα ζώα, αυτός ήταν τελικά ο μαγικός κόσμος που ήθελα να ζήσω! Που πάντα τον αποτύπωνα με λέξεις στο χαρτί! Και σε όλες τις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις! Δασκάλα στα Χανιά, στην Αστυπάλαια και τα τελευταία δέκα χρόνια σε ένα χωριό του νομού Ημαθίας, Εκπαιδεύτρια πλέον σκύλων, Αρχισυντάκτρια του Περιοδικού «Κατοικίδια Εν Δράσει» και Δημιουργός του αγαπημένου μου παιδιού, της ομάδας Ζω.Ε.Σ! Ακλόνητη πάντα στο στόχο μου, «αθεράπευτα ρομαντική σε καιρούς σκοτεινούς με συναισθήματα νεκρά» κρατώ από το χέρι τα τρία σκυλιά μου που χτυπηθήκαμε όλοι μαζί με τον εφιάλτη της κακοποίησής τους και τον νικήσαμε, χαράζω πάντα νέους δρόμους και παλεύω για το χτίσιμο από την αρχή ενός νέου ζωοφιλικού κατεστημένου. Οι εικόνες της κόλασης που λέγεται «αδέσποτη ζωή στους δρόμους και τα κυνοκομεία της Ελλάδας» και τα ουρλιαχτά «μωρών» που πετάχτηκαν σαν σκουπίδια στοιχειώνουν τον ύπνο μου χρόνια τώρα. Δε μένω όμως εκεί. Μαζεύω τα κομμάτια μου κάθε φορά και πάω. Παραμένω σταθερή στις εξαιρέσεις, γίνομαι η αλλαγή που θέλω σε αυτόν τον κόσμο να δω και ξέρω πως τις μεγαλύτερες επαναστάσεις στην ιστορία τις ξεκίνησαν πάντα οι λίγοι που δε λύγισαν! Και γω ανήκω περήφανα σε αυτούς!
Όλες οι δημοσιεύσεις